Papa Erik

Ergens voor de zomervakantie, kreeg ik de kans om voor een leuk prijsje entreekaartjes aan te schaffen voor ZooParc Overloon. Even gekeken wat de kaartjes normaal kostten, dat vermenigvuldigt met 6… En besloten om voor die aanbieding te gaan. Een dagje pretpark is niet iets wat je zomaar ff doen met zo’n groot gezin. Dat was ons wel duidelijk.

Zaterdag besloten we dan maar gebruik te gaan maken van een dagje Dierentuin. Er werd mooi weer voorspeld, de dames waren allemaal thuis, de kaartjes lagen er toch. Zo gezegd, zo gedaan. Bij het opstaan de meiden gezegd dat ze zich aan moesten kleden. Iets wat al gelijk vragen opriep, want aankleden in het weekend? Dan mogen we toch in pyama blijven rennen? De vragen kwamen gelijk en er werd volop gegist waar we naar toe gingen. Zwemmen werd uiteraard als eerste genoemd. Uiteindelijk heb ik wel geleerd dat ik maar gewoon niet luister naar wat me gevraagd wordt en gewoon overal “NEE” op zeg. Dan weet ik ook zeker dat ik niet per ongeluk iets verraad.

Tassen werden ingepakt, auto volgeladen, kinderwagen uitelkaar gehaald, wielen eraf. Beetje proppen en we zijn er achter dat het onderstel van de kinderwagen wel meekan, als de wielen eraf zijn en de beugels voor de maxicosi. Heel fijn! Het maakt het weggaan met het hele gezin een stuk makkelijker!
Best een bijzonder gevoel eigenlijk, zo met ons hele complete gezin in de auto. Alle 5 de meiden in de auto. Papa en Mama voorin. Eigenlijk is dat een gevoel wat je niet uit kunt leggen. Het is gewoon heel bijzonder. Een uniek speciaal, compleet gevoel.

De hele auto vol!

Eenmaal bij Overloon, kregen we een beetje lauwe reactie, maar na wat doorvragen vonden ze het toch wel erg leuk! Vooral Xanne vond het erg spannend. Die was nog nooit in een dierentuin geweest. Eenmaal binnen, zijn we een mooie ronde door het parc wezen maken. We hebben veel verschillende dieren gezien en Eleni was zo ontzettend geinteresseerd in elk dier, hoe klein dan ook .Omdat ze zich ze de tijd nam om alle informatie op te slaan, hebben we uiteindelijk besloten om foto’s te maken van alle informatiebordjes. Dan kan ze alles een keer op haar gemak terugkijken.

We hebben een aantal bijzondere foto’s gemaakt, van de dieren, van de kinderen, van ons. Het was gewoon een hele bijzondere dag.

Als je er bij stilstaat dat 2,5 jaar geleden, Erik en ik elkaar niet kenden. De meiden wildvreemden voor elkaar waren? En nu? Nu wonen met ons allen in ons huis. Heb ik in Erik een partner gevonden die ik soms vervloek, soms achter het behang wil plakken, maar het meerendeel van de tijd is hij voor mij een man die er voor me is. Een man waar ik ontzettend veel van durf te houden, bij wie ik gelukkig kan zijn en mezelf durf te zijn. Die me weer het vertrouwen in een man heeft teruggegeven. Die me een vrouw laat voelen, een vrouw laat zijn. Die samen met mij en mijn meiden en zijn eigen meiden een geweldig mooi iets heeft opgebouwd. En als kers op de taart, onze eigen kleine Nyntha. We zijn echt een gezin. Een gezin met 5 dochters. En natuurlijk weet ik dat Larissa & Eleni mijn eigen dochters niet zijn, maar ik probeer ze wel alles te bieden en te geven wat ik mijn eigen meiden ook geef. En ik weet dat Erik precies hetzelfde doet voor mijn meiden.
Een korte foto-impressie rest me nog voor jullie.