Toen ik 4 maanden geleden thuiskwam bij mijn familie met de mededeling dat ik een nieuwe vriend had die uit Brabant kwam, klonk er vanuit alle hoeken commentaar.. Hoe ik in hemelsnaam WEER in een Brabander kon trappen!? Waar ik aan begon!? Of ik hier wel goed over na had gedacht en nog veel meer van dergelijke opmerkingen.. Begrijpelijk! En ook ik stond niet te springen bij het horen van “Brabant” als afkomst, maar ja.. Mijn nieuwsgierigheid was groter dan mijn afkeer tegen Brabant.. lol

Hoe het gelopen is, is bekend.. Ik heb een vriendje uit Brabant, Nuenen om precies te zijn. In NIETS te vergelijken met Brabander Versie 1.0. Nah oke, een hobby hier of daar.. LOL.. En zo zit ik inmiddels al een dikke week in Nuenen.. Het is wennen, maar ik voel me hier al aardig thuis. Het enige jammere is natuurlijk dat ik, met het orientatievermogen van een potlood, niet verder kom dan de oprit tot aan de bushalte en weer terug. Tijd om daar verandering in te brengen.

Vandaag was een echte lamme, slome, saaie, vervelende, nietszeggende zondag. Hoe gaan we die indelen! We waren onszelf een beetje moe en dan moet je wat. Naar Eindhoven de stad in? Met de bus natuurlijk? Is een optie, maar eigenlijk hadden we daar niet zo heel veel zin in. Dus nee, Eindhoven werd het niet. Maar wat dan?
IDEE! Er moesten sigaretjes gehaald worden en een brief gepost, we gaan wandelen! Idee van Erik om dan maar naar het bos te wandelen. Ideaal weer was het ervoor. Niet te warm, geen regen, aangenaam met een beetje zon.. Perfect voor een boswandeling! Zo gezegd, zo gedaan.. Iedereen schoenen aan, camera mee en aan de wandel.

Linksaf de oprit af en de wijk in.. Eerst maar zorgen voor “roukes veur mien menke” en de brief posten en dan door naar het bos.. Wat een gigantische huizen vind je hier! Voor de Roermondenaren onder ons: Neem de woningen bij de Kapel, kruis dat met de woningen in Herten, doe dat keer twee en je hebt een idee! Mensen die in plaats van een tuin, gewoon een BOS aan hun huis vast hebben zitten! Nee, dat zien we in Roermond niet!

Voor we werkelijk bij het bos waren, kwamen we langs wat prachtige boerderijen en een stuk land waar ezels stonden en wat ganzen.. De ganzen hadden een spektakel! En het kleinste gansje probeerde mee te doen..  Al kwam daar niet meer dan een angstvallig: “PIEPKRAAKIEK!” uit. Maar ik heb vertrouwen dat ook hij/zij ooit een keer angstaanjagend kan krijsen zoals het een goede gans betaamd..

Met Nuenen nog geen 400 m achter ons, zagen we een wegwijsbordje voor een fietsroute staan met als mededeling dat het 2 KM naar Nuenen was, rechtsaf! Zelfs ik met mijn potloodoriëntatievermogen wist dat dat niet klopte.. Maar ja.. Brabanders he.. LOL

We kwamen bij een brugje over de Hooijdonksche Beek. Een klein vies waterig iets wat er nog verdomde mooi uitzag ook! Mooie overhangende bomen, prachtige uitzicht.. Ik zou Nuenen nog mooi gaan vinden ook.. Maar ik laat me natuurlijk niet zomaar overhalen he! Dan moeten die Brabanders met meer komen!

Dus.. doorlopen met die hap!
Tja, als je het hart van Xanne wilt veroveren, dan moet je met paardjes komen. Meer als genoeg hier op dit stuk! En wat voor een paardjes! In eerste instantie dacht ik dat het een heel apart ouder-kind-koppeltje was.. Een prachtige witte merrie met een mooi donker veulen. Niets is minder waar, want het was een best wel overduidelijke hengst! Maar WAUW wat een beest! Ik ben echt niet dol op paarden, nou ja.. in het zuurvlees misschien.. Maar deze was toch wel erg mooi!

Na het bewonderen van de paarden, zijn we weer verder gewandelt. Op afstand zag Erik ineens een hertje het pad oversteken! Wauw! Maarja, dan ben je er natuurlijk te laat bij met de camera! Maar bijzonder om dat zo te zien! Het moet toch een rustig stuk zijn in de natuur, willen hertjes er zo vrij rondlopen!
Ik vond het heel bijzonder om te zien hoe mooi de natuur hier is bijgehouden. Rustig en toch de natuur zijn gang laten gaan. Een mooi pad tussen twee bospercelen. En dat geeft eigenlijk wel weer mooie foto’s!

Rustig aan verder geslenterd met inmiddels twee mopperende kinderen. Ze waren moe, hadden dorst, wilden niet meer, klaag klaag klaag.. We waren net een uurtje aan de wandel én op de terugweg! Xanne wilde zich omdraaien en naar huis lopen.. Zij het dat gewoon doorlopen, korter was, dan teruglopen LOL.. Wist zij veel! Tis mijn dochter, dus veel meer orientatievermogen zal ze niet hebben..
Langs een maisveldje gelopen met hele lieve schattige maisjes.. En een struik met bloemetjes die ik niet thuis kan brengen. Lijken op kleine pompoenen, groeiend op een tak.. Maar dát zal het vast niet zijn?

Hup, de bocht om en in een recht stuk naar huis.. Langs wat koeien, nog meer kasten van huizen, een familie Schaap waarin meerdere zwarte schapen voorkwamen, maar ook schapen die twijfelden wat ze waren oftewel: zwart met wit! Erg bijzonder en nieuw voor mij!

Ik moet zeggen, voor mij als Limburgs Meadje, heeft Nuenen toch wel een beetje mijn hart veroverd. Het is een prachtig dorpje… Morgen komt mijn fiets naar Nuenen en gaan we Nuenen ook eens op de fiets verkennen. Heb er eigenlijk nu al zin in!

Ennuh… vooralsnog voel ik me prima thuis hier in Brabant, al ben ik ook wel erg blij om morgen even lekker thuis te zijn in Limburg. Al is het dan maar heel even..