#1plus1is6goesvenray In januari zou het gaan gebeuren. Ik, Limburgse in hart en nieren, zou mijn geliefde Limburg verlaten en het gevreesde Brabant gaan betrekken.
Samen met mijn 2 dametjes zou ik bij Erik en de meiden intrekken.. Zij het niet dat.. Erik op een huis in Venray reageerde, de site compleet vastliep, ik geen idee had waar op hij eigenlijk gereageerd had en vervolgens als de site dan werkt we tot de conclusie kwamen dat we op 1 stonden? Uhm.. Ships? Wat nu? Help? Een huis met 4 slaapkamers? Voor ons? Maar in Limburg? *stiekem vreugdedansje deed* En zo.. Zo gingen we op een vrijdagavond kijken naar het huis.
’s Middags zat ik met Tanja een beetje te geinen en zei ik tegen haar dat ik, als we het huis zouden krijgen, het liedje “Een eigen huis” van Rene Froger op mijn hyves zou zetten. Verder tegen niemand iets van gezegd. Hmz.. terwijl ik schrijf, besef ik me dat dit liedje er nog helemaal niet opstaat.. Eigenlijk…
Erik en ik mochten kijken, werden door de andere 2 kandidaten een beetje jaloers bekeken, want wij hadden de eerste positie! Wij beslisten eigenlijk of hun nog een kans maakten op het huis waar wij ook wel graag wilden wonen! We keken, schrokken van de verschrikkelijke kleuren, genoten van de ruimte en waren eigenlijk stiekem verknocht aan dit huis! Beide een beetje perplex van alles wat we zagen, was het voor mij wel duidelijk, maar Erik had iets meer tijd nodig. Vanuit Venray gingen we eerst ff in Roermond mijn huis in voor we de meiden bij Oma (Remunj) gingen halen. We stappen de kamer binnen en op de radio begint Rene Froger te zingen met “Een eigen huis!” Konden we een beter teken krijgen? Meisjes gehaald bij Oma, die allevier hartstikke lief waren geweest. Mee naar huis en in bed gegooid. (niet letterlijk, zo zijn wij niet!) En toen.. Toen was het nadenken.. Beslissen..
En ja.. We gaan het echt doen! We gaan echt samenwonen! Inmiddels zijn we een paar weken verder, hebben we de sleutel en zijn we volop aan de klus. Er moet nog heel veel gebeuren en er ontbreekt ons nog slechts 1 ding .. TIJD! 10 December staat de verhuizing gepland, 23 december willen we er echt wonen! Dat gaan we van zijn lang zal ze leven niet redden, maar dat mag de pret niet drukken! Ook met lelijke zalmroze muren, kozijnen, plinten en deuren kunnen we er ons paleisje van maken! En die muren worden ooit wel wit! Ik heb er alle vertrouwen in!
Er komt veel op ons af. Er moet veel geregeld worden, het afscheid komt heel dichtbij en de daarbij behorende emoties zijn met momenten ook al erg aanwezig. Voor mij betekend het onder andere Tanja die ik straks niet meer dagelijks zie.. Mijn ouders niet meer om de hoek om ff binnen te wippen. Niet ff bellen en de meiden sturen als ik weer eens de uien op heb of wat dan ook. Het zal wennen worden. Maar.. wel elke ochtend wakker worden naast Erik, wakker worden met vier prachtige meiden om ons heen. Een plekje voor ons 6, waar we onze herinneringen kunnen maken, onze toekomst gaan opbouwen. Waar we nieuwe vrienden gaan maken, maar waar we onze huidige en oude vrienden nooit zullen vergeten..
Het is een nieuw hoofdstuk in het leven van ons 6. Een hoofdstuk waar we met ons zessen met vol vertrouwen instappen en waar we een succes van gaan maken! Een nieuw jaar, een nieuw begin!