En eigenlijk is dat nog te zacht uitgedrukt. …

Waar ik het over heb?
Anderhalve week gelezen las ik op de Facebook-pagina van het Ronald Mc Donaldhuis in Maastricht een oproep voor Oud-gasten van hun Huis om zich te melden als ze interesse en de mogelijkheid hadden om een weekendje weg te willen naar een NH-hotel ergens in Nederland. Aangeboden door NH-hotels voor de gezinnen die in de afgelopen jaren noodgedwongen gebruik hadden moeten maken van het Ronald Mc Donaldhuis.
In het kader van “Niet geschoten is altijd mis.” stuurde ik een mailtje en al snel ontving ik een mailtje terug dat wij waren uitgekozen en een arrangement kregen toegewezen in een NH-hotel in Capelle aan den Ijssel! *stil*

Even later belde de director van het hotel me op om wat dingetjes door te spreken en al snel kwamen we eruit dat het weekend waar het oorspronkelijk om ging voor ons niet zo goed uitkwam. Daarop boodt de manager ons een ander weekend, afgelopen weekend, aan. Toen ik haar vertelde dat we dan wel alle meiden hadden en dus met 7 waren, reageerde ze net zo enthousiast en we waren meer dan welkom! Ik wist werkelijk niet wat ik moest zeggen… Ik wist er een heel erg gemeend BEDANKT uit te brengen en zo gingen we de week in. Toeleven naar een weekend in een HOTEL! Een 4-**** hotel!!!!!
 

En toen kwam de vrijdag dat we naar Capelle zouden gaan. Vanuit school zijn we rond 16:00 uur vertrokken, om 2 uur later in het hotel te arriveren.
Bij aankomst in het hotel werden we allervriendelijkst ontvangen door Quince, de director. Ze begeleidde ons naar onze kamers, 3 stuks!!!!, alwaar we ballonnen, lekkers en allerlei cadeautjes aantroffen voor de meiden! En een lekker doosje bonbons en een flesje champagne voor Erik en mij. Wat een verwennerij!!!!

We besloten op dag 1 ons avondeten te nuttigen in het hotel. De meiden kozen voor frietjes en snacks. Erik en ik gingen voor USA steak met groene asperges en Vlaamse Frites. Nomnomnom.
Voor de meiden nog een heerlijk ijs na. Zalig!

Na deze heerlijke maaltijd ontdekten we dat het een All-inclusive weekend betrof! :-O. Erik en ik waren werkelijk flabbergasted. Hoe? Wat? Huh? 1000 Bedankjes zouden hier geen genoeg zijn!!!!

Moe maar met een dankbaar, gelukkig en voldaan gevoel lagen we er allemaal rond de klok van twaalven denk ik wel in. De twee jongsten eerder uiteraard ;-).

 

 

Dag 2 starten we met een zalig, uitgebreid, luxe ontbijt. Zoveel keuze dat je werkelijk niet wist wat je nu eigenlijk wilde gaan eten. Het was allemaal zo lekker. En zo verschrikkelijk veel keuze!

Vandaag wilden we erop uit. De Euromast stond op het programma. En het weer? Ow het heerlijke weer werkte zo perfect mee! De zo’n scheen vanaf het moment dat we onze ogen openden. Geweldig!!!

Met de auto reisden we naar Station Alexander en van daaruit namen we de Metro. Een belevenis voor de meiden (en voor ons ;-)). Op naar Station Dijkzigt! Vanuit Dijkzigt een klein stukje lopen naar de Euromast en toen met de lift in etappes naar boven. Eerst op het eerste platform kijken. Prachtig! Het weer zat ons zo goed mee, dat we kilometers ver konden kijken!!!
En daarna, in de Euroscoop helemaal naar de top op 185 meter hoog! En Nyntha? Die genoot met volle teugen!!!! Om nog maar te zwijgen van de andere meiden! Die keken hun ogen uit! Ze wisten niet waar ze moesten kijken, zoveel indrukken kwamen op hun af daar in de hoogte. Zoveel moois te zien en zoveel tegelijk. Voor ons als ouders zo bijzonder om te zien hoe het zoveel indruk maakt op de meiden….

 

 

Na het bezoek aan de Euromast, was het langzaamaan tijd voor een hapje eten. Maar wat en hoe.
En toen zagen we de Pannenkoekenboot! Varen en eten tegelijk! Ideaal! En alsof de Kapitein van de boot het wist, kregen we het plekje in de “neus” (dat heet vast anders) van de boot!!! We leken wel de Kapitein van de boot!!!
Onderin het ruim van de boot was een ontzettend grote ballenbak waar de meiden zich kostelijk vermaakt hebben! Nyntha was het dan ook niet eens met vertrek: “Nee jas! Bal!”

Na de pannenkoekenboot gingen we op weg naar de tram. De tram bracht ons weer naar het metrostation, vanwaar de metro ons weer naar de auto terugbracht.
Wauw! Een werkelijk onvergetelijke dag!
Zoveel nieuwe indrukken voor ons allemaal!!!

 

 

En toen brak Dag 3 aan. De laatste dag. Dag om naar huis te gaan, maar ook de dag van de High Tea! High tea, we hadden het allemaal nog nooit gedaan dus we wisten niet wat ons te wachten stond. Heel veel zoetigheid en heel veel thee?
We zaten aardig in de richting! En heel veel lekkers.
Zoveel lekkere dingen en zoveel bijelkaar. En dat allemaal voor ons.

 

 

Als ik ons weekend samen moet vatten, vind ik het heel moeilijk om de juiste woorden te vinden. We zijn heel erg dankbaar voor de belevenissen van het afgelopen weekend. Dat NH-hotel Capelle dit mogelijk heeft gemaakt. Dat onze meiden dit weekend hebben mogen meemaken. Dat wij dit hebben mogen meemaken. Dat we allemaal even heerlijk hebben kunnen genieten van de luxe, van de rust, van onze meiden, van onze meiden die zo verschrikkelijk genoten, van elkaar. 
De meiden wilden niet meer naar huis… Wij stiekem ook niet, maar ja ;-)…

 

Een speciaal woord van dank aan al het personeel van NH-hotel Capelle wat ons weekend zo onvergetelijk hebben gemaakt.
De dame achter de bar in Luigi’s bar ;-), een extra groet van ons! Bedankt voor de gezelligheid en het luisterend oor! De dames en heren van het ontbijt en de High tea voor het vermaak van de dames en de voortreffelijke service.

En Quince, de director, woorden schieten werkelijk te kort… We hebben allemaal zo genoten… Jij en je team zijn werkelijk fenomaal!!!! Jullie verdienen een megapluim!!!!

En het Ronald Mc Donaldhuis Maastricht, Margo, heel erg bedankt voor het uitkiezen van ons! We hadden dit echt ff nodig.. Nu kunnen we er hopelijk weer ff tegen!!!

Nu zijn we weer thuis. Maken we ons weer op voor morgen. Weer een dagje AZM. Maar we gaan gevoelsmatig wel vooruit. En we hebben weer wat frisse energie. We hebben Nyntha zo zien genieten dit weekend. Dat doet ons ZO goed. We hopen dat dit voortzet. *fingers crossed!!*