Niet alleen in Nederland gaat het wel eens mis met postpakketjes. Ook pakketjes die van Amerika hun weg moeten vinden naar Nederland, lijken dat niet eenvoudig te doen. Inmiddels een maand is het pakketje onderweg met daarin o.a. een dekbedovertrek van IKEA. Bedoeld als verjaardagscadeau voor Julia. Een van de redenen voor ons om een dagje te plannen om naar IKEA te gaan. 

Natuurlijk was IKEA ook een hele mooie kans om Julia te laten zien hoe het treinenstelsel werkt in Nederland. Omdat wij in Venray wonen, moet je eerst een stukje reizen met Veolia. Dus eerst inchecken bij Veolia en dan uitchecken en weer inchecken bij NS. Iets wat wel belangrijk is om te weten als Julia zelf zal gaan treinen in November bij de Travel Active Dag. Je kunt het land niet intreinen zonder eerst het stukje Veolia traject.  

Het was natuurlijk ook vooral vanwege de gezelligheid! Gewoon een gezellig dagje weg! Even alles thuislaten en gewoon de trein in en plezier maken. Kletsen, ervaringen uitwisselen. Voor Julia was het haar allereerste treinreis en ze vond vooral dat het stiller was dan vliegen! Dat is dan iets waar ik niet over mee kan praten, aangezien ik nog nooit in een vliegtuig heb gezeten. 

Op internet hadden we gelezen dat er op station Eindhoven een restaurant zou zitten wat “Julia’s” heette. Ons eerste doel was om daar koffie te gaan halen! Maar dat viel tegen. Julia’s was nog niet geopend…. Nouja, dan gaan we gewoon door naar IKEA!

En de reis naar IKEA verliep heel goed. Julia heeft duidelijk een beter richtingsgevoel dan ik! Waar ik haar bijna de parkeergarage inloodste, wist zij de ingang wel te vinden. (Verschil moet er zijn…) 

Nyntha ging spelen in Smålland en zo hadden Julia en ik onze handen vrij om op ons gemak op jacht te gaan naar het bewuste dekbedovertrek! Op naar de beddenafdeling! Waar we vervolgens te horen kregen dat we verkeerd zaten, want we moesten een verdieping lager zijn, op de beddengoedafdeling.Maar we vonden het beddengoed! En mooi dat het uitgezochte dekbed is! Wauw! 

Hierna gingen we Nyntha toch maar weer ophalen om te gaan lunchen en een ijsje te eten. Om daarna tot de ontdekking te komen dat we vanuit t restaurant eigenlijk helemaal niet zo handig weer buiten kwamen. Weer door de winkel? Julia en ik zouden prima Formule 1 coureurs zijn, hoe wij bochten namen en mensen ontweken en inhaalden. ;-).

Na een vermoeiende, maar gezellige middag zochten we de bus weer op die ons naar het station bracht. Van daaruit de trein weer naar huis. Precies op tijd thuis voor het eten ;-).