Het is alweer bijna een jaar geleden dat er iets begon wat nu 1plus1is6 wordt genoemd. Bijna een jaar geleden zaten Erik en ik op twitter met elkaar te ouwehoeren. Stuurden we berichtjes over stapelbedden en ballenbakken. Maakten we lol over chocomel.

Zaterdag is het een jaar geleden dat we telefoonnummers uitwisselden en maandag is het een jaar geleden dat we starten met 1plus1is6. Niet wetende dat we nu zouden zijn waar we nu daadwerkelijk zijn.
Het afgelopen jaar was een jaar met heel veel hoogtepunten en met ook enkele hoogtepunten. Maar ook zeker een jaar met heel veel liefde, plezier en humor.
Ook een jaar met stress. Een scheiding die niet rond leek te komen, gedoe rondom de rechtzaak van Xanne. Maar… Erik is gescheiden, rechtzaak is achter de rug, en we beginnen waarempel rust te krijgen.

Waar ik in het begin wel even moest wennen in Venray, moet ik nu zeggen dat ik gewoon prima op mijn plek ben hier. We genieten van 4 heerlijke stuiterende meiden en genieten van elkaar. De meiden doen het werkelijk fantastisch op school! Larissa gaat als een speer en met een voorlopig schooladvies van VWO+ hebben we daar niks over te klagen. In groep zeven zittend en al wiskunde maken van de VMBO? Ja hoor.. Geen probleem!
Eleni ook, meiske is 7, zit in groep 4 en maakt de rekentoetsen uit Groep 5 alsof het niks is.
Xanneke doet het gewoon prima, as usual. Kleine moeilijkere periode gehad, maar ze pakt het weer helemaal super op. Ook Xanne is een plus-leerling in de klas, net als Eleni..
En dan Ymke. Mijn kleine slimme wijsneusje… In januari startte ze in de kleuterklas met haar vier jaar. Op dag 2 van het schooljaar kreeg ze een cito-toets waarvan ze met taal scoorde op het hoogste niveau en de rest 1 niveau daaronder. En tijdens de ontwikkelgesprekken vorige maand kreeg ik te horen dat Ymke niet, zoals de meeste kinderen die net 4 zijn, volgend jaar Groep 1 nog eens overdoet.. Nee, die kleine Ymke gaat na de zomervakantie gewoon naar Groep 2 als ze deze ontwikkeling doorzet. Geloof me, ik ben trots! We waken er natuurlijk voor dat het niet té vlug gaat voor Ymke, maar dat komt wel goed.
De school let er goed op en ik moet zeggen dat ik heel blij ben met de keuze voor de school die we gemaakt hebben. Ze kijken echt naar de kinderen als individu..

Mijn werk.. tja.. voor diegene die me op twitter of hyves hebben gevolgd weten inmiddels wat er gespeeld heeft de afgelopen weken. Ik werk niet meer in Roermond, ik werk nu in Helmond. Niet gewenst, wel door m’n strot gedouwt. Ik pas me aan, ik zie het als een uitdaging, maar het valt tegen. Vooral de reis. Om 08.15 uur ga ik de deur uit en om 19.15 uur stap ik weer de woonkamer binnen. Nee, dat valt tegen. En dan de klanten/bezoekers aan de winkel. Pfff.. Maar goed, we blijven lachen, we gaan door. Werktechnisch gezien ben ik elk geval na een werkdag meer dan voldaan. Ik heb echt het idee dat ik me nuttig kan maken en dat is ook wel een erg prettige bijkomstigheid.

En Erik.. Erik is nog steeds de lieverd zoals ik hem ken. Beetje bij beetje worden er (vrijwel) dagelijks kleine klusjes gedaan in ons huisje en beetje bij beetje wordt het af. Zijn ME/CVS blijft helaas altijd het bekende probleem, maar we komen er wel samen!

 Al met al was het afgelopen jaar een heel erg bijzonder jaar. Een jaar met afscheid een jaar met nieuwe kennismakingen. Een jaar vol liefde. En ik durf nu echt volmondig te zeggen: IK BEN GELUKKIG! Iets wat ik jaren niet heb durven uit te spreken, sprak ik het uit, ging het mis. Maar nu, nu spreek ik het uit.
Ik voel me prima, heb een heerlijk vriendje, vier lieve meiden. Een prachtig huisje.. Wat kan een mens zich nog meer wensen! (L)